De manier waarop de traditionele man uit de jaren ‘50 naar de gehoorzame huisvrouw keek, lijkt -helaas- op de manier waarop sommige mensen naar hun paard kijken. Vandaag neem ik je mee in mijn hoofd, laat ik je de overeenkomsten zien en geef ook ideeën om uit deze bizarre situatie te komen.
Mijn hart breekt als ik alle paardenmensen zie die zoveel van hun paard houden, en die ergens een twijfel voelen over de relatie met hun paard. Of een knoop in hun maag. Aan de ene kant is hun paard écht hun wereld. Hun paard is de enige die niet oordeelt en die hen altijd aanvaardt zoals ze zijn. Ze (jij en ik trouwens waarschijnlijk ook 😊) doen alles voor hun paard.
Liefde versus gedrag
Maar aan de andere kant is die liefde die ze voelen niet altijd terug te zien in hun handelen. Nu hoef je echt niet altijd lief te doen om van je paard te houden! Soms moeten er gewoon stomme dingen gebeuren en daar kan niemand iets aan doen, maar daar heb ik het niet over.
Ik heb het over de interacties tussen paard en mens over de algemene lijn.
Ik zie dan dat de grote berg aan liefde maar héél soms zichtbaar wordt in hun gedrag. Kort, even na de training. Of als niemand kijkt.
Dit breekt mijn hart. Zoveel mooie, warme, wereld verbeterende liefde. Weggestopt.
En niet zomaar, maar die liefde is weggestopt vanwege oude mythes. Het verkeerde idee blijft maar rondgaan dat paarden niets hebben aan een liefdevolle aanpak. Paarden zouden duidelijkheid nodig hebben.
Yeah, right. Nee dus.
Hier komt dus de vergelijking met de jaren ’50. Vast niet alle mannen dachten op deze manier, maar het algemene standpunt was:
• Laat ze maar niet teveel keuzes maken, dat kunnen hun arme hoofdjes niet aan
• Als man kan je veel betere en rationelere beslissingen maken
• De vrouw moet wel normaal doen
• De vrouw moet altijd klaarstaan voor de man – liefste met warm eten op tafel
• Eigen initiatieven van de vrouw zijn geen goed idee
>> Deze punten herkennen we toch allemaal in de paardenwereld? Die mannen hielden waarschijnlijk best veel van hun vrouw. Ze deden het echt niet om gemeen te zijn, maar het was toen heel ‘gebruikelijk’. We zien nu in dat die 'gebruikelijke' kijk helemaal niet zo normaal was! En super belachelijk zelfs.
Gelukkig is er op dit vlak tussen mensen hier en daar iets veranderd (echt veel te weinig, trouwens-maar dat is een ander verhaal). Bij paarden kijken we echter regelmatig nog vanuit die traditionele bril. Niet omdat dit zo goed aanvoelt of omdat we machtswellustelingen zijn, maar omdat het 'gebruikelijk' is.
Paarden hebben geen leider nodig
Net zo goed als dat de huisvrouwen in de jaren '50 hun eigen beslissingen hadden kunnen maken, is het voor paarden ook niet nodig om een leider te hebben. Ondanks de wijdverspreide mythe dat paarden onderling een leider hebben, zijn paarden zeker niet zo hiërarchisch ingesteld als sommige mensen. Je hoeft niet streng te zijn. Sterker nog, paarden houden niet van strenge mensen. Paarden houden van sociale, empathische mensen!
De mythe van leiderschap is ook niet gebaseerd op observaties van natuurlijk gedrag van wilde paarden, maar op de traditionele bril waarmee mannen vroeger naar vrouwen keken. Het lijkt alsof mensen de controle over de ander zó graag behouden, dat we er allerlei verhaaltjes en redenaties aan plakken.
Gebruik de liefde die je voelt ook in de training
Het idee dat je met empathie niet ver kan komen, is onzin. Ik doe mijn werk nu bijna 10 jaar en heb zoveel veranderingen gezien op het moment dat mensen de liefde die ze voelen niet meer wegstoppen. Paarden die 'onhandelbaar' waren, worden rationele, emotioneel volwassen individuen wanneer ze zich gehoord en gesteund voelen.
Hoe dit in de praktijk precies werkt, is helemaal afhankelijk van jullie situatie maar ik weet zeker dat ieder paard beter wordt van meer empathie. Houd je van je paard? Mooi! Gebruik die liefde in de training! Je paard zal er van groeien, en jullie relatie ook.
Een paard is geen brave jaren '50 huisvrouw. Een paard kan prima beslissingen maken voor zichzelf, en dit betekent niet dat ze de baas over het mens proberen te zijn. Ze proberen meer controle over hun eigen leven te krijgen, en dat is precies wat ons verbindt.
Hoe is dat voor jullie? Kan jouw paard zelf keuzes maken? Heb je soms nog de neiging om 'streng' te zijn, omdat dit zo gebruikelijk is? Als je hier meer hulp bij nodig hebt, kan je altijd een gratis kennismakingsgesprek met me inplannen en meedoen met The Click Reboot.
Groetjes,
Suzy
Dierwetenschapper & Paardengedragsexpert
