Ode aan de vermijders
Aan de afstappers
Aan de 'het voelt vandaag niet goed'
Aan de voorzichtigers
Aan de 'ik vind het nu wel een beetje te spannend'
Aan de afhakers
Aan de onbegrepen 'watjes'
Aan de mensen die 100% voorzichtig zijn met hun paard
Ik hou van je en respecteer je.
Laat je niet gek maken door anderen. Hier is mijn ode aan jou.
Als een situatie soms goed aanvoelt, en soms niet, is de kans heel groot dat je gelijk hebt. Soms is 't gewoon niet 't moment en kan je iets beter vermijden. Vermijden heeft zo'n slechte naam, en daar ben ik het niet mee eens.
Want als je zelf ergens geen goed gevoel over hebt, wat moet jouw paard dan wel niet denken?
Het is zo gek hoe we "succes" benaderen. 't Lijkt wel alsof we iets als succesvol bestempelen als niemand na afloop iets gebroken heeft. Maar is dat zo? Ik denk van niet.
Natuurlijk zijn gebroken botten een groot teken van een probleem, maar de afwezigheid van gebroken botten is niet gelijk aan succes.
Om een wandeling, ritje, proefje of training als 'succesvol' te bestempelen, kijk ik verder. De leerervaring voor paard en mens staan centraal, niet zozeer de afwezigheid van gebroken botten. Ja, wellicht gaat er niemand dood als je doorrijdt, maar hoe is het voor jouw paard en voor jezelf?
Als het niet goed voelt, zou ik kiezen voor vermijden in plaats van te kiezen voor 'op hoop van zege'. Dus stap de volgende keer gerust af of keer met plezier weer terug om. Ik vind je heel slim en verstandig.
